Chianti

24 juli Regenachtig
Colle die Val L’Elsa, Castelina in Chianti, Raddi in Chianti

De ochtend liet na het ontbijt zware donkere luchten zien. Het waaide weer enorm en de avond ervoor had het nog geonweerd. Zeer ongebruikelijk dat regenachtige weer in deze periode van het jaar volgens onze gastheer. Soms een dag dat kon, maar dit waren er al 3 in ruim een week tijd.
Tja daar ging onze geplande dag strand. We besloten om een kijkje te nemen in de Chianti streek. Volgens de buienradar moest daar toch de hele dag de zon schijnen en zou het er zeker 26 graden worden.
We zijn via (de ons ondertussen bekende route) Volterra gereden en reden op een gegeven moment een streek in die net iets heuvelachtiger was, maar ook veel groener (veel tinten groen), zonnebloem velden en veel wijngaarden. Prachtige schakeringen van deze velden en erg mooie vergezichten vanaf sommige (toch zeer hoge) heuvels. Alleen ook nu nauwelijks tot geen uitkijkpunten. Of je moest gevaarlijk langs de weg staan, maar met alle bochten is er geen beginnen aan. En als er een vluchtstrook of uitwijkstrook was dan stonden er hoge bomen of struiken voor. Kortom uitzichtloos en voor mij hopeloos….

Het eerste plaatsje was per toeval, deze was niet volgens onze planning maar zag er met het passeren erg leuk uit. Het was het plaatsje Colle die Val D’Elsa. Dit gebied is een van de grootste producenten van fijn met de hand bewerkt bergkristal. Daarnaast staat dit gebied vanaf Siena bekend als de Chianti streek. Colle die Val D’Elsa bestaat uit drie delen: stad, kasteel en vlakte. Via de grote poort (Porto Nuova) rijd je dit historische stadje binnen. Het plaatsje heeft 16e en 17e eeuwse gebouwen. Er zitten erg veel kunstenaars in deze stad er zijn veel galleries in de vele straatjes met bogen en gewelven. Tijdens een enorme plensbui waren wij net op een plein met een terras aangekomen en zijn binnen gaan zitten voor een kop koffie. Opvallend was het toilet. De vloer was ‘betegeld’ met pagina’s uit een stripboek met zwart,rood, witte pagina’s. verder waren de muren e.d. ook rood, zwart en wit. Een heel bijzonder geheel. Zo jammer dat ze dan paars toilet papier hebben…… Toen wij in deze stad aankwamen waren er in de drie grote kerken (zoals de 17e eeuwse kathedraal) net kerkdiensten bezig. Op het moment dat de kerk ‘uitging’, gingen er van de drie kerken alle klokken luiden……..oorverdovend!!! Het waren geen kleine belletjes…..

We reden verder naar Castellina in Chianti. Overal in dit gebied zie je bij de wijnvelden wijntonnen staan met daarop een zwarte haan op een gouden ondergrond. De vereniging van de zwarte haan. Opgericht in 1924 om de concurrentie tegen te gaan en de herkenbaarheid van de Toscaanse wijn Chianti te waarborgen met de toevoeging ‘classico’. Castellina is ook een burchtplaatsje, een van de grootste in deze streek, maar met een kleine middeleeuwse kern. Het was ooit van groot strategisch belang tussen Siena en Florence
De streek is werkelijk prachtig en zo anders dan toen we tien dagen terug Toscane in reden. Toscane blijkt dus verschillende ‘gezichten’te hebben. De droge heuvels, vol gedroogd gras, de heuvels met bossen en de groene heuvels met olijfbomen, zonnebloemen, maisvelden en wijngaarden.

Eenmaal in Chianti blijken de heuvels ook groter en dichter op elkaar te staan.
Het laatste plaatsje was Radda in Chianti een pittoresk dorp boven op een heuvel met een geweldig uitzicht over de vele wijngaarden. Hier staan fraaie gebouwen uit de 15e en 16e eeuw. Heel veel wijnwinkels en wijnproeverijen. In deze dorpjes ben je in het hart van de Chianti streek.


We zijn bijtijds terug gereden omdat we voor het eten uitgenodigd waren bij onze gastheer en gastvrouw. Wij waren enorm verrast toen wij zagen dat we de enige niet waren………opa en oma’s, een oom en tante, kinderen, we waren met z’n twaalven aan een lange tafel. Enorm gezellig! Alleen onze gastheer sprak een ‘beetje’ Engels. Op een gegeven moment werd er een groot woordenboek Engels – Italiaans als hulpmiddel ingezet. Tjonge wat een handen en voeten werk. Opa als “The godfather” aan het hoofd van de tafel. Klein, rode appelwangetjes, witte snor en pretoogjes. John en opa zaten naast elkaar en waren samen vooral de zelfgemaakte wijn aan het proeven. Rood en wit. Later werd het ook champagne en likeur…… Na elk glas zei opa wel ‘basta’en John deed er hartelijk aan mee. Ze hadden het samen ondanks de taalbarrière erg naar hun zin. Oma riep regelmatig ‘mama mia’, wat natuurlijk bij ons op de lachstuipen werkte. En zodra ik meer dan twee keer aangaf “no it’s oke”, vonden oma en opa dit erg leuk en deden dit na. Opa hoopte dat als we vaker kwamen we vanzelf Italiaans leerden spreken.
De Italianen eten dus echt in 5 gangen. Voorgerecht (Cantonelli??), gang 1 was spaghetti met mosselen en cockels, gang 2 waren gamba’s en inktvis en een groente schotel. Na de spaghetti en het voorgerecht zat ik al vol. Ik schrok me naar toen de schalen met garnalen en groente kwamen. Er werd netjes inktvis op mn bord geschept………jakkie……zo taai……netjes in stukje gesneden en met veel wijn weggegeten…. Daarna kwam er nog een schaal met soorten meloen en toen uiteindelijk koffie met koeken en cake……John heeft me een deur verder moeten rollen. Ter afscheid kregen we zoenen en de mannen zoenen elkaar hier ook. Tja dat ging John dus te ver. Ciao is dan genoeg :) .
Het was erg gezellig en erg leuk om zo’n Italiaanse avond mee te maken.