San Vincenzo

20 juli San Vincenzo

Na een vreselijk onrustige nacht een ochtend waarbij we niet echt op gang kwamen. De avond ervoor hadden we de lucht inkt zwart zien worden en schoten de lichtflitsen door de lucht. Echt flink geregend heeft t niet, maar gestormd!!! Het leek af en toe alsof er niets zou blijven staan. En dan zitten we met het verblijf op deze boerderij ook nog boven op een berg. De hele nacht heeft t gespookt, maar ook toen we ’s morgens opstonden was t niet veel minder.

We zijn tegen de middag naar San Vincenzo gereden. Een mooie badplaats, vrij modern met een zeer luxe jachthaven. De schepen die er liggen doen ons afvragen wat we nu eigenlijk verkeerd doen….. Tjonge wat een schepen, geen bootjes, maar schepen liggen daar.
De meeste gelegenheden aan de directe kust waren gesloten ivm het hoge water en de hoge golven. Er was nog geen 1/3 van het strand over. Er waren nog altijd erg hoge golven zodat er nog steeds een rode vlag overal hing gedurende de hele dag. We zijn na een wandeling door deze plaats doorgereden naar het aangegeven natuurgebied in de buurt bij San Vincenco.

De heuvels van Colline Metallifere reiken tot aan zee.De brede lange zandstranden gaan over in dichte naaldwouden. Er loopt een lange weg van ongeveer 14 km door en overal kan je stoppen om door de bossen naar het strand te lopen. Dat besloten wij ook te doen. Zitten met die storm zou niet mogelijk zijn, maar een wandeling vast wel. Er zaten weinig mensen op het strand. Wat aan het begin van onze wandeling wel opviel waren de vele mannen alleen. Ze kwamen uit smalle paadjes of liepen smalle paadjes in. Ze liepen alleen over het strand of stonden alleen bij een inham van de bosrand. Bij mij ging al snel een lichtje branden. John werd een paar keer heel indringend aangekeken. Toen ik hem eenmaal er op gewezen had dat hij wel in trek was, zag ik de schrik in zijn ogen en kreeg hij het door. Er was heel wat gaande daar op dat ‘stille’ strand…… op een gegeven moment liep een donkere Italiaan twee keer langs en keek John erg indringend aan. John schoot uit zijn slof en vroeg meteen of hij wat van hem aan had. Hij zal vast niet begrepen zijn,maar ik kwam niet meer bij. John wilde niet meer verder wandelen en we zijn terug gelopen. Mijn hand liet hij niet meer los. Tja nu weet ook een man hoe een vrouw zich kan voelen bij ongewenste aandacht :). Hij voelde zich erg ongemakkelijk. Ik heb vreselijk gelachen.

We zijn nog even naar het strand van Cecina gereden om daar de kunsten van surfers te bewonderen met deze hoge golven. Eenmaal terug zijn we door de eigenaar gevraagd om deze week te komen eten. Hemel we communiceren nu al in gebaren….met de regen gisteren en de storm ging het over ‘woesh’ en bij kleine druppels over ping, ping…..Dat wordt een leuke avond….Wij geen Italiaans, hij zeer gebrekkig Engels……we komen er vast uit met allerlei gebaren en brabbel taal.