Kerkklokken Ligurie

12,13,14 juli

Ossegna

In het boek van de ANWB hadden we het adres gevonden van een BB in de buurt van Varese Ligure. We wilden graag in de buurt van Portofino een overnachting zien te vinden. We kwamen bij een schilderachtige B&B waar zeker 5 Nederlandse auto’s voor de deur stonden. Dat leverde ons al snel de wetenschap dat dit plekje al door landsgenoten ontdekt is. De eigenaars, een Nederlands echtpaar ontving ons aller hartelijkst. Helaas waren ze inderdaad volgeboekt. Wel boden ze ons meteen een kop thee aan en belden ze naar een B&B adres in het dorpje bovenop de berg in Ossegna om te vragen of er voor ons een plek was.

Dat bleek inderdaad en wij zijn er naar toe gegaan. Het is een minuscuul dorp, enorm stil, maar met een grote kerkklok die het ook inderdaad weer nodig vond om zich elk uur te laten horen. Elke avond zaten er op een bankje voor de kerk 3 oude dametjes die ons in koor bonne sierra wensten als we thuis kwamen van het eten. We hadden een appartementje in een huis, wat tevens een restaurant is. Geen woord anders dan Italiaans werd er gesproken, dus handen en voeten werk. Er werd gevraagd of we helemaal geen Italiaans spraken en eigenlijk kreeg je dan toch een gevoel van schaamte.
Elk uur hoorden we de klok vlak voor het uur en exact op het uur en met een half uur kreeg je er een lichter klinkend klokje erbij. Gelukkig sliepen we er over het algemeen doorheen. Maar we lagen op nog geen 50 meter van de klokkentoren.

Portofino hebben we gezien de drukte maar niet bezocht. We zijn na het inchecken naar het strand van Moneglia geweest, zo’n 45 km verderop. Het was al 5 uur en we genoten op ligbedjes van het strand dat leegliep. Van het barretje waar we wat te drinken hadden gehaald kregen we van de Italiaan spontaan geroosterd stokbrood met gekruide tomaat. Heerlijk!!

DE volgende dag zijn we naar Levanto geweest. Zon en regen en zelfs in de regen warm genoeg (29 gr) om op het strand te blijven. We hebben er ook een wandeling langs de kust gemaakt die door tunnels liep. Het heette ‘tunnel expositie’ Een paar kilometer kustwandeling dat met tunnels voor fietsers en voetgangers aan een geschakeld mogelijk werd gemaakt. Mooie rotsachtige kusten, mooie vergezichten.

14 juli gingen we naar Monterosso al Mare, het eerste plaatsje van de Cinque terre. Een route van 5 plaatsen in een natuurgebied dat regionale delle Cinque terre wordt genoemd. Bij deze plaats bleek al dat het verkeer buiten het stadje werd gehouden. Er was een km ongeveer van het stadje voor toeristen een parkeerplaats. We mopperen over het parkeren in Oud-Beijerland, maar hier kost het 2 euro per uur in de kustplaatsen. We wilden starten met een paar uurtjes strand. Nu is alles van die plaatjes particulier strand. Kleine stukjes strand zijn vrij maar liggen dan handdoek aan handdoek. Wij wilden onszelf wel eens verwennen en een strandbed huren. We schrokken ons naar van d eprijs. 22 euro! Toen hij ons naar de verplichte (!) rij bracht bleek dat het om 2 ordinaire strandstoelen ging. Je kent dat wel, die houten stoelen waarin je echt alleen kan zitten. Er stonden ook bedden, maar zei die man, die kon je huren als je er nog eens 5 euro bij betaalde. Ik ben echt niet krenterig, maar ik kreeg opeens een beeld van een Italiaanse strandmaffia. Ik wilde mn geld terug. Dat ging voor mij te ver. Gelukkig voor John ook en ja we kregen ons geld terug. Kennelijk zag ik er boos genoeg uit.

We besloten om de route te gaan rijden van de Cinque terre. Tjonge die Italianen doen er weinig aan om hun land te laten promoten. Prachtige vergezichten, echt prachtig, maar uitkijkpunten…..Nergens gelegenheid om een foto te maken. Of het moet zijn met gevaar voor eigen leven. Die Italianen hoeven zich kennelijk aan geen enkele regel te houden. Snelheids regels….die kennen ze niet, bumperkleven in de bergen, zelfs door vrachtwagens!! Oversteken op een zebrapad….met gevaar voor eigen leven, zelfs oude vrouwtjes rijden met een strak (voor zover dat mogelijk is) gezicht door. Rood licht……….ze zijn hier volgens mij kleurenblind. En dan het meest enge, ze rijden gewoon over doorgetrokken strepen heen en halen zo in met grote snelheid en halen in in onoverzichtelijke bochten in de bergen. We hebben al wat slikmomenten gehad. We zien aardig wat bosjes bloemen langs de weg. Je ziet hier overigens aardig wat gehavende auto’s.

De route Cinque Terre is een bekende route in Ligurie om deels te wandelen en je kan hem ook van dorp tot dorp rijden. Hij staat als route beschreven in de gidsen. Dat bleek later ook wel. We kwamen aan in het plaatsje Vernazza en het bleek dat ook hier geen verkeer van toeristen in het dorp mocht en ook hier moesten we een km lopen naar het dorp. Geen probleem natuurlijk en ook hier 2 euro per uur. We vonden het redelijk rustig……..dachten we. Wat bleek er loopt een spoor langs al deze plaatsen en er is ook een treinroute door dit gebied.
We liepen door rustige straatjes tot we bij de kern van het dorp kwamen waar ook de zee was en…..het station. Nog nooit zoveel mensen in een keer op een en dezelfde plek gezien. Het was gewoon ongelooflijk hoe dat er opeens kon zijn. Allerlei nationaliteiten, een enorme drukte, eigenlijk gewoon niet leuk meer.
De rest van de dorpen hebben we eigenlijk niet meer bekeken. We moesten ook op zoek naar een tankstation want dat werd nijpend. We zijn terug gereden naar Levanto en hebben er nog even in het late zonnetje op een terras en op het strand gezeten. Wat een drukte hier in dit gebied!
Het was onze laatste avond in Ligurie de reis zou doorgaan naar Toscane