na een weekje Brion

Brion
We zijn zondag 4 juli geland in Brion een klein plaatsje bij het dorpje Onlay. Het eigenlijk meer een weg met huizen……het is te vergelijken met Goidschalkxoord, de “plaats”grenzend aan Heinenoord. Ook een weg met daaraan wat huizen, alleen is Goidschalkxoord qua bewoners mogelijk zeker 6 keer zo groot. Onlay is ongeveer een km lang en heeft een grote boerderij en een woning van een knecht en daarnaast 3 woningen met Nederlanders. Het huis heeft een tuin met een prachtig uitzicht over de Morvan. Medebewoners zijn hier in dit plaatsje zeker de koeien, kippen, schapen, de honden Belle en Fidel maar ook veel wildlife als kikkers die niet stil kunnen zijn ‘s nachts, spechten, buizerds, slangen, herten, hagedissen en nog veel. We hebben zelfs tijdens een wandeling zwijnen gezien die gelukkig ook liever ons niet zagen.
We hebben de eerste dagen prachtig weer gehad, heet zelfs, maar later in de week ook regen.

Talibanwesp
De meeste van jullie weten dat ik allergisch ben voor wespen. De laatste keer dat ik gestoken ben is een jaar of 10 geleden en op dat moment kreeg ik gelijk medicatie mee voor een volgende keer. Ik reageer nooit panisch met wespen in de buurt. Ik ga er vanuit als ik niets doe, dan doen zij ook niets. Nou dan heeft de wesp tegenwoordig ook een Talibangroep die uit is op terreur. Lig je gewoon heerlijk op je buik te lezen, steekt zo’n beest gewoon zonder reden in mijn bovenbeen. Dat doet echt verdraaid zeer. John probeerde meteen met een speciale zuignap het gif te verwijderen (dat is pijnlijk!) , ijs er tegenaan en vlug de medicijnen genomen. Bijwerking: knockout, koud (ruim 30 graden en een flece-vest aan). Sindsdien heb ik het niet op die Franse wespen, vooral niet toen bleek dat er een dag later gewoon zo’n opstandeling in mijn schoen zat.


Wandelen
De omgeving is hier prachtig, we besloten om woensdag, na een paar dagen niets doen, toch maar weer eens onze benen te bewegen en ik wilde toch ook weer foto’s maken. Eerst naar Onlay gelopen en vandaar uit een route de bossen in. Er staat vermeld dat het ongeveer 10 km was en er stond 3 uur voor. Wij keken elkaar verbaasd aan. 10km?? En dan 3 uur?? Dat lopen wij normaal zeker een uur sneller. Wij enthousiast op pad, het begon al met een steile klim over keien, we hebben pospaden gehad, paden overwoekerd met varens, maar ook vol gegroeid met bramenstruiken en dus vol doornen. Daar loop je dan in korte broek :) .Voor iemand die graag een rokje, jurkje of korte broek draagt ben ik al aardig gehavend door wespen, muggen en andere insecten. Ik heb nu zelfs een enkel tatoe van een doornen struik die gewoon in mijn enkel bleef hangen. John loopt vaak voorop (handig dan jaagt hij de slangen vast weg) maar hij heeft vaak niet in de gaten dat dan zo’n tak aan zijn rugtas blijft hangen die vervolgens dan telkens ‘haast’ terugschiet in mijn gezicht. We hebben gelopen door prachtige stukken bos, doodstil was het er. Toch moest je zo goed opletten waar je liep met alle boomstronken en keien. Een kudde herten had naar ons kunnen staan zwaaien die ik dus echt niet zou zien.
Het mooie van dit jaargetijde zijn de goudgele velden van stro en granen. Het leverde mooie plaatjes op. Als met al bleek dus dat we zeker 3 uur nodig hadden, zonder stop, door alle klauter en daalpartijen en voorzichtig lopen door struiken en door greppels. Niet echt een rolstoelvaardig pad.
Opmerkelijk was de wijze waarop hier de wandelroute werd aangegeven. Het waren af en toe complete totempalen met alle kleurrijke aanwijzingen. Ze zijn hier zeker vaardig in nonverbale communicatie. Je moest zo’n boom met kleuren en tekens eerst ‘lezen’ voor je verder kon. Moe maar voldaan kwamen we terug.


Regen
Helaas hebben we naast het heerlijke warme weer ook een regendag moeten incasseren. We besloten op de bewolkte dag eerst naar Chateau Chinon te gaan. Je gaat er van uit dat er een kasteel te zien is, maar behalve een mooi uitkijkpunt was er echt geen kasteel.

Het was op dat moment wel droog genoeg voor een klim naar het uitkijkpunt. Prachtige vergezichten. Vervolgens door gereden naar Atun. Een mooie rit er naar toe,maar het ging steeds harder regenen. Flink zelfs, een maal in Atun was een wandeling door het plaatsje niet echt een optie. Zelfs niet met regenjas en een paraplu. En dat terwijl we een uurtje ervoor de hele tuin nog even hadden gesproeid……


Wandeling nr 2 vanuit Onlay
We hadden gezien dat er nog een gele route liep vanuit Onlay in de omgeving. Iets langer, een wandeling van drie en een half uur oftewel 15 km. We gingen goed bepakt op weg. Deze keer zouden we die 2 km naar Onlay met de auto rijden dan hoefden we niet terug nog de hele klim terug omhoog te doen.
Heerlijk weer, niet te klagen. Na bijna 3 kwartier langs velden en langs bosranden en na wat geklauter wijs ik John op een vergezicht. Goh leek dat nu niet erg op het huis van onze buren en daarnaast toch zeker ook ons verblijf……weliswaar vanaf de andere kant, maar als je goed keek………..Welnee vind John dat leek maar zo, maar……We kwamen dichterbij en ja hoor , we kwamen vanaf de andere kant Brion in, vanuit het bos, we liepen langs ons verblijf en de route die we even daarvoor met de auto hadden gereden liepen we nu toch. Het was te flauw voor woorden…..van weeromstuit raakten wij de bewegwijzering ook nog kwijt en na twee uur lopen waren we terug. Zeker niet de hele route gedaan. Dan maar vlug terug naar de koffie.


Vandaag vertrekken we naar Onbekend Italië. We zitten nu even bij een MAC met gratis internet.
De kranten hebben vol gestaan met boetes die torenhoog zijn omdat mensen niet weten dat bepaalde steden niet meer voor auto’s toegankelijk zijn. Dat wordt aangegeven met een klein schrijven in het Italiaans, wat inhoudt dat alleen bestemmingsverkeer welkom is. Per flits schijnt het op 120 euro te komen!!
Natuurlijk hebben we ons een beetje ingelezen, In Canada moesten we oppassen voor beren en vooral herrie maken, in Afrika moesten we zeker uitkijken voor de big five en voor slangen in bomen en op de grond. Nu stond er hier te lezen dat je in Toscane vooral niet moet wandelen met sandalen aan ivm slangen en in de steden vooral bedacht moet zijn op zakkenrollers. Natuurlijk voor John dat laatste enorm bevestigend.

We hopen vlug weer het een en ander te kunnen delen.
Groetjes John en Bernadette